De anamnese geeft niet alleen informatie over de klachten van de patiënte, maar vormt ook het eerste contact. De anamnese biedt een goede gelegenheid om de basis te leggen voor een vertrouwensrelatie. Het onderzoek wordt daarna gemakkelijker omdat een deel van de angst is weggenomen. Men past heel ongemerkt de anamnese aan, zodat er meer een gesprekssituatie ontstaat. Suggestieve vragen dienen te worden vermeden en men moet vooral voorkomen dat de anamnese lijkt op een verhoor. Het gebruik van voorgedrukte formulieren is daarom een nadeel, alhoewel de systematiek en de volledigheid er juist door worden bevorderd Voor sommige specifieke onderdelen (bijvoorbeeld bekkenbodemklachten) zijn gevalideerde vragenlijsten die men kan gebruiken. Deze kunnen nooit de anamnese vervangen maar kunnen een waardevolle methode zijn om een bepaalde klacht verder uit te diepen en te structureren.
