Al vijftien jaar had deze 47-jarige vrachtwagenchauffeur – in geringe mate – last van zijn schouders. Vooral ’s morgens na het opstaan uit bed waren zijn schouders enigszins stijf en pijnlijk maar meestal verdween dit gevoel in de loop van de ochtend. Hij had er nooit veel aandacht aan besteed totdat op een bepaald moment hevige nachtelijke pijn ontstond in zijn rechterschouder en -arm. De pijn was zo hevig (9½ op een vas-schaal van 0 tot 10) dat hij niet in bed kon blijven liggen en ijsberend de rest van de nacht in zijn woonkamer doorbracht. Het was onmogelijk zijn arm te heffen: elke kleine beweging veroorzaakte al ondraaglijke pijn. Aangezien de pijn ook overdag niet verdween besloot hij zijn huisarts te raadplegen. Deze gaf hem sterke pijnstillers die echter slechts een beetje verlichting van de pijn gaven. In de loop van de daaropvolgende week werd de pijn geleidelijk wat minder. Toen patiënt na twee weken nog steeds pijn had en niet in staat was om te werken besloot de huisarts een röntgenfoto te laten maken. Verder gaf hij hem een subacromiale injectie met corticosteroïden en een anaestheticum. Vrijwel direct verminderde de pijn en patiënt had gedurende de daaropvolgende week weinig last. Helaas was het effect van de injectie slechts tijdelijk want na een week kwam de pijn weer terug, hoewel deze niet meer zo hevig werd als tijdens de eerste paar dagen. Weer een week later bezocht patiënt zijn huisarts die nu dacht aan een peesschedeontsteking in de lange bicepspees en hem doorverwees naar een fysiotherapeut.
