Cliënten die kampen met antisociale persoonlijkheidsproblematiek of antisociaal gedrag worden in de reguliere GGZ vaak geëxcludeerd voor behandelprogramma’s. Argumenten hiervoor zijn afwezigheid van evidence based behandelaanbod, het ‘slechter’ kunnen worden door behandeling en negatieve opvattingen over de doelgroep, zoals gebrek aan motivatie en aanwezigheid van agressie of ander problematisch gedrag. De auteurs bespreken deze argumenten kritisch en geven argumenten die juist de keuze voor het in behandeling nemen van cliënten uit deze doelgroep ondersteunen. Concluderend stellen zij dat we toe moeten naar inclusie van cliënten met antisociale problematiek. Voorwaarde hiervoor is dat behandelaren over voldoende kennis en competenties beschikken. Dit is een reden om dit praktijkgerichte handboek uit te brengen.
