Appendicitis is een infectie van de blinde darm en heeft een lage morbiditeit en mortaliteit mits op tijd onderkend en behandeld. Alle klassieke tekenen van een appendicitis zijn slechts zelden bij iedere patiënt aanwezig. In geval van een klinische verdenking op een appendicitis acuta is aanvullend beeldvormend onderzoek aanbevolen en noodzakelijk voordat behandeling kan worden uitgevoerd. Snelle voortschrijding van de necrotiserende appendicitis kan leiden tot een perforatie in de vrije buikholte met een gegeneraliseerde peritonitis tot gevolg. Bij een trager verlopend proces wordt de ontstoken appendix afgedekt door omentum, omgevende dunnedarmlissen en peritoneum. Dit vormt tezamen een periappendiculair infiltraat, dat zich kan uitbreiden tot een abces. Sinds eind 19e eeuw is een operatieve behandeling standaard bij appendicitis acuta en bestaat uit het verwijderen van de appendix. Vanwege de voordelen van laparoscopie wordt deze benadering het meest gebruikt om een appendectomie te verrichten. Bij een simpele appendicitis (zonder necrose of perforatie) is niet-operatieve behandeling met antibiotica mogelijk een optie.
