Als een volwassene een frontelement verliest, is dit element, als gekozen wordt voor een vaste constructie, in het algemeen goed te vervangen door middel van een brug of een implantaat. Bij een adolescent is de te volgen therapie veel lastiger: de buurelementen zijn immers veelal gaaf zodat een brug in deze minimaal invasieve tijden ‘not done’ is en om te implanteren is de patiënt nog te jong. Geadviseerd wordt om pas te implanteren nadat de patiënt in het gelaat is uitgegroeid en dat is meestal niet voor het 22e jaar, waarbij sommigen op hun 45e nog niet uitgegroeid blijken. Dit betekent dat adolescenten jarenlang met een (semi)permanente voorziening moeten lopen met alle functionele en esthetische ongemakken van dien. In dit soort gevallen is het goed om aan een autotransplantaat te denken in combinatie met een orthodontische behandeling.
