Hoewel in de leerboeken dwanggedachten vrijwel altijd als eerste genoemd worden, en dwanghandelingen beschreven worden als een reactie op die gedachten, hebben de meeste kinderen vooral last van dwanghandelingen. Gevraagd naar hun problemen zullen zij die als eerste noemen. Hun dwanggedachten zijn eerder de verklaring voor hun rituelen dan de aanleiding daarvoor, in hun beleving. Een klein aantal kinderen klaagt over de typische dwanggedachten zoals die in de DSM worden genoemd: steeds terugkerende gedachten of beelden die zij niet willen hebben. Zij hebben soms ook dwanghandelingen in reactie hierop, maar beleven deze als minder belangrijk. Vaak kunnen ze die handelingen ook achterwege laten zonder dat de dwanggedachten veranderen.
