Horizontale wortelfracturen zijn betrekkelijk zeldzaam. De diagnostiek en behandeling ervan stelt tandartsen daardoor vaak voor problemen. Wortelfracturen komen het vaakst voor bij de centrale bovenincisieven (68%), gevolgd door de laterale bovenincisieven (27%). Bij de overige elementen is zelden sprake van een dergelijke fractuur. De diagnostiek van wortelfracturen berust voor een groot deel op röntgenonderzoek, waarbij één of meer periapicale opnames en een occlusale opname samen een goed beeld van de omvang van het letsel moeten geven. Met zogenaamde cone beam computed tomography (CBCT) is het mogelijk om een element ook in vestibulolinguale richting af te beelden. In dit Zwitserse onderzoek werd nagegaan in hoeverre een CBCT-opname aanvullende informatie geeft bij horizontale wortelfracturen.
