Achtergrond Van verschillende methoden is het effect op het aanvraaggedrag van huisartsen aangetoond. Tot nu toe zijn deze methoden echter nooit met elkaar vergeleken door middel van gerandomiseerd onderzoek.
Doel Vergelijken van het effect van twee versies van BloedLink, een elektronische beslissingsondersteunende module, op het aanvragen van bloedonderzoek door huisartsen.
Methode Na stratificatie naar groepspraktijk en solopraktijk werden de beide versies gerandomiseerd verdeeld over 44 praktijken (60 huisartsen): de BloedLink-probleemgeoriënteerde module was gebaseerd op de NHG-standaarden en de BloedLink-beperkte module was gebaseerd op een tot 15 voor de huisartsenpraktijk relevante bepalingen beperkt aanvraagformulier. Het gemiddeld aantal aangevraagde bepalingen per aanvraagformulier was de belangrijkste uitkomstmaat.
Resultaten Huisartsen die gebruik maakten van de BloedLink-probleemgeoriënteerde module vroegen gemiddeld 20 % minder bepalingen aan dan huisartsen die de BloedLink-beperkte module gebruikten (5.5 tests versus 6.9 tests, Mann-Whitney test p=0.003, N=44).
Conclusie Beslissingsondersteuning op basis van NHG-standaarden heeft meer invloed op het aanvraaggedrag van huisartsen dan beslissingsondersteuning gebaseerd op een beperkt aanvraagformulier. Op standaarden gebaseerde beslissingsondersteunende modules kunnen een doeltreffende manier zijn om het aantal door huisartsen aangevraagde bepalingen te doen afnemen.
