Gehoorverlies is op oudere leeftijd de derde meest voorkomende oorzaak van chronische gezondheidsproblematiek. Ondanks frequent voorkomen op oudere leeftijd wordt gehoorverlies vaak niet goed herkend en is het daarmee ook vaak onderbehandeld. Voordat een verwijzing plaats heeft van een oudere patiënt naar audicien, kno-arts of audiologisch centrum is het van belang naast de meest voorkomende oorzaak, namelijk slechthorendheid door ouderdom of presbyacusis, ook aandacht te hebben voor andere mogelijke extra oorzaken van slechthorendheid op de oudere leeftijd. Dit hoofdstuk geeft enkele anamnestische handvatten voor mogelijke andere oorzaken voor slechthorendheid. Het gaat in op de kenmerken van het gehoorverlies bij presbyacusis en kan zo dienen voor een aantal mogelijke differentieel diagnostische oorzaken voor slechthorendheid op de oudere leeftijd.
