Kastelein M, Wagemakers HPA, Luijsterburg PAJ, Berger MY, Koes BW, Bierma-Zeinstra SMA. De waarde van anamnese en lichamelijk onderzoek bij het diagnosticeren van traumatisch knieletsel. Huisarts Wet 2008;51(11):528-35.
Doel Bepalen wat de waarde is van anamnese en lichamelijk onderzoek bij het diagnosticeren van patiënten met knieletsel, in het bijzonder intra-articulair knieletsel.
Methode We includeerden patiënten tussen 18 en 65 jaar die hun huisarts bezochten met een trauma van de knie. Aan de hand van logistische regressieanalyse bepaalden we associaties (p < 0,15) van anamnese/lichamelijk onderzoek met enig letsel van het kniegewricht en de omringende ligamenten en met intra-articulair knieletsel afzonderlijk. De resultaten van een MRI-scan golden als referentiestandaard. Als we een associatie vonden, berekenden we de sensitiviteit, specificiteit en voorspellende waarde.
Resultaten Van de 134 deelnemende patiënten hadden er 82 enig letsel van het kniegewricht en de omringende ligamenten, dat in 64 gevallen intra-articulair was. De items ‘leeftijd > 40 jaar’, ‘rotatietrauma’, ‘voortzetten activiteit onmogelijk’, ‘genu flexum’ en ‘pijn bij palpatie MCL (mediaal collateraal bandletsel)’ vertoonden een multivariate associatie met enig letsel van de knie. De items ‘leeftijd > 40 jaar’, ‘trauma tijdens sport’, ‘rotatietrauma’, ‘voortzetten activiteit onmogelijk’ en ‘laxiteit voorsteschuifladetest’ waren geassocieerd met intra-articulair knieletsel. Geïsoleerd hadden de genoemde items enige diagnostische waarde. Combinaties van items gaven een stijging van de diagnostische waarde, maar die was onvoldoende voor klinisch gebruik.
Conclusie Voor zowel enig letsel van het kniegewricht en de omringende ligamenten als voor intra-articulair letsel bestaan er onafhankelijk geassocieerde bevindingen en testresultaten uit anamnese en lichamelijk onderzoek. Het lijkt echter niet langer zinvol om op basis van anamnese en/of lichamelijk onderzoek een verdeling te maken in intra- en extra-articulair letsel.
