Langdurige vermoeidheidsklachten zonder somatische aanknopingspunten bij jongeren in de leeftijd van 10-18 jaar kunnen een ernstige bedreiging vormen voor de verdere psychosociale ontwikkeling. In dit artikel worden de criteria aangegeven waaraan voldaan moet worden voor het stellen van de diagnose chronisch vermoeidheidssyndroom (cvs). Deze diagnose voorkomt onnodige verdere medicalisering en stelt de kinderarts in staat een passende behandeling aan te bieden. Aanwijzingen worden gegeven voor de differentiaaldiagnostiek van dit syndroom. Verder worden psychologische diagnostiek en behandeling door middel van cognitieve gedragstherapie beschreven. Cognitieve gedragstherapie blijkt tot nu toe de meest effectieve behandeling bij volwassen patiënten. De behandeling van jongeren met cvs is hiervan afgeleid en aangepast aan de eisen die deze leeftijd stelt. Participatie van de ouders in de behandeling is noodzakelijk.
