Uit onderzoek blijkt dat wij als GGZ-behandelaren waarschijnlijk veel meer cliënten met een dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) in onze praktijk hebben dan wij nu herkennen en behandelen. DIS-cliënten zijn vaak al jaren in behandeling voordat de juiste diagnose wordt gesteld en een bij de diagnose passende behandeling wordt gestart. Hierdoor voelen ze zich opnieuw niet begrepen en gezien: de kern van hun problematiek. Aan de hand van het ‘structurele-dissociatiemodel’ en de drie fasen van een traumabehandeling beschrijf ik in dit artikel een behandeling. Ook geef ik een overzicht van de interventies voor elke fase van de behandeling. Met dit artikel hoop ik dat DIS sneller en vaker wordt herkend en dat meer psychotherapeuten zich op de behandeling van deze doelgroep zullen toeleggen.