Leefstijladviezen vormen een belangrijk onderdeel van preventie; denk aan stoppen met roken en gezonder eten. Het gaat om keuzen die het individu maakt; in de psychiatrie kan dan de vraag ontstaan hoeveel dwang en drang mag worden toegepast bij het bevorderen van gezond gedrag. Door het begrip autonomie te analyseren bieden we daarvoor enkele aangrijpingspunten. In een geïnstitutionaliseerde psychiatrie kunnen hulpverleners zich verantwoordelijk gaan voelen voor de leefstijl van hun patiënten. Bij de inrichting van de zorg moeten daarom vormen van participatie van cliënten worden ontwikkeld die de kansen vergroten op het leiden van een bevredigend, hoopvol leven, met een zinvolle bijdrage aan de gemeenschap, ondanks de beperkingen van de psychiatrische aandoening. De herstelbeweging biedt daarvoor aanknopingspunten. Dan evolueert het begrip ‘leefstijladvies’ van een medisch gedomineerd idee over gezond gedrag en gezondheidsuitkomsten naar een dialoog over hoe een betekenisvol leven van iemand met een psychiatrische aandoening kan worden ondersteund.
