Een 45-jarige vrouw, verpleegkundige van beroep en werkzaam op een intensivecareafdeling, bezoekt een universiteitspolikliniek voor kno. Sedert haar 30e levensjaar heeft zij hinder van een gehoorverlies aan de rechterzijde. Zij weet te melden dat het om een middenoorverlies gaat. De afgelopen vijftien jaar is het gehoorverlies rechts geleidelijk toegenomen. Dit leidde ertoe dat zij in haar werksituatie niet altijd alles goed verstond, vooral als er meer personen tegelijk spraken. Zij bezocht destijds na overleg met haar huisarts de kno-arts in haar eigen ziekenhuis. Met toonaudiometrie werd bevestigd dat het om een eenzijdig gehoorverlies rechts ging doordat lucht en beengeleidingsdrempels gemeten werden. Met de weberproef (500 Hz) en vervolgens later lateralisatietests met de beengeleiders van de audiometer (500-8000 Hz) werd een lateralisatie vastgesteld naar het aangedane oor. Aan patiënte werd toen uitgelegd dat op grond van deze bevindingen het om een middenoorverlies moest gaan. Op voorstel van haar kno-arts is zij een hoortoestel op het rechter oor gaan dragen. Nu is er in de laatste jaren ook een gehoorverlies aan de linkerzijde ontstaan. Een recent op het linker oor aangepast hoortoestel bevalt niet echt en dit toestel draagt zij alleen af en toe. Zij krijgt steeds meer hinder van haar gehoorverlies, nu ook het gehoor links zwakker is geworden. Zij merkt dit in haar werk, maar nog meer privé, nu zij sinds enige tijd samenwoont.
