Een epileptische aanval, oftewel insult, laat zich lastig definiëren; aan een insult wordt gedacht bij een aanval met neurologische (uitvals)verschijnselen al dan niet met bewustzijnsverlies. Het onderscheid met een niet-epileptische aanval, zoals een syncope, is niet altijd eenvoudig te maken. Wanneer iemand ten minste twee niet-geprovoceerde aanvallen heeft gehad of een laat-symptomatische aanval, wordt gesproken van epilepsie. Een epileptische aanval kan worden geclassificeerd als partieel of focaal (eenvoudig of complex) versus gegeneraliseerd. Na een eerste insult dient te worden afgewogen of dit symptomatisch was, bijvoorbeeld ten gevolge van alcoholonttrekking of bij een hersentumor, of een eerste presentatie van een epilepsiesyndroom. Bij een langdurige epileptische aanval spreekt men van een status epilepticus. Deze vereist behandeling in het ziekenhuis. De behandeling van epilepsie met medicatie, anti-epileptica, is vaak goed mogelijk.
