Erik is nog maar 29 jaar. Heeft zich een plek verworven als wijndeskundige in een restaurant van naam. Maar zijn dentitie oogt te belabberd om zorgeloos de gasten te adviseren in hun wijnkeus. Zijn werkgeefster heeft hem haar tandarts aanbevolen. Hij is bang dat hij te lang is blijven hangen in een snoep- en frisdrankpatroon naast een puberale poetsgebrek en vreest dat hem een plastic eethoek te wachten staat. Veel spaargeld heeft hij niet. Veel reizen en verblijven in verschillende wijnstreken in Frankrijk bleek nogal duur te kunnen zijn. Maar wanneer het mogelijk is om de kosten over bijvoorbeeld twee jaar te spreiden, dan ziet hij nog wel mogelijkheden om zonder externe financiering relatief ver te gaan. Met zijn tandartsenvrees hoopt hij in het reine te kunnen komen.
