TP fungeert de laatste jaren steeds meer als een soort tandheelkundige atlas waarin de mogelijkheden van de hedendaagse tandheelkunde uitbundig worden geëtaleerd.
Er is dan ook nogal wat in de etalage te zetten. Vooral op het vlak van de ‘supertandheelkunde’ wordt een heel blik opengetrokken, om het eens populair te zeggen. Bouwvallige dentities, renovaties, preventieconcepten, kindertandheelkunde en overige disciplines van het vak, en tot voor kort nog verslaglegging van behandelingen die uit de rails zijn gelopen en de consequenties daarvan. De oorzaak is meestal een combinatie van onvoldoende voorbereiding, onkunde en zelfoverschatting waarin twijfel en overmoed elkaar afwisselen en de behandeling gaan bepalen. De wet van Murphy slaat dan onverbiddelijk toe met paniekgedrag als resultaat. Is TP een vakblad voor specialisten aan het worden?
