'Gebakken lucht' in wereld van dak- en thuislozen

De medewerkster van het crematorium kijkt mij van boven haar mondkapje vragend aan. We staan samen in de aula naast de kist van een overleden man die verbleef in de daklozenopvang. De kist is bezaaid met waxinelichtjes en allerlei persoonlijke spulletjes: een ingelijste foto, een trui, een pakje Gauloises, een blik bier, een crackpijp en een plastic tasje met onbekende inhoud. Het stilleven op de kist vormt een prachtig eerbetoon aan deze verslaafde man die zijn bijzondere en ruige leven te vroeg moest loslaten. Een man ook met het gevoel voor humor dat ik vaker aantref bij mensen die we 'dakloos' of 'thuisloos' noemen: een amalgaam van genadeloze zelfspot, ontroerende eerlijkheid en een hartverwarmende, meestal kortdurende en bemoeizuchtige solidariteit met de mensheid in het algemeen. …