In deze opiniërende bijdrage wordt stilgestaan bij de diagnostische procedure van ADHD zoals die doorgaans binnen de ggz wordt doorlopen. Dit in het kader van de huidige discussie over het verschijnen van de DSM-5 en het hiermee aangewakkerde debat over wat het onderscheid tussen diagnostiek en classificeren is. Er wordt ingegaan op de manier waarop de aanmeldprocedure verloopt binnen een ggz-instelling die werkt met verschillende behandelafdelingen. Er wordt betoogd dat zonder het opstellen van een passende, verklarende, individuele theorie, kwalitatieve diagnostiek en behandeling vergeten wordt. Hiermee dreigt het gevaar dat het meest wezenlijke van de behandeling verloren gaat en diagnostiek niets anders dan een selectieprocedure wordt.
