De groep oudere vluchtelingen uit landen als Irak, Somalië, Argentinië, Afghanistan, Vietnam, Bosnië en Soedan kent gigantisch veel verschillen, maar ook veel overeenkomsten. Het moeten vluchten en alles achter je laten en de moeite om een weg te vinden in de Nederlandse samenleving, zijn daarvan wel de belangrijkste. Het boek Ongekend bijzonder geeft een beeld van zes oudere vluchtelingen in Nederland. Mensen met hun eigen verhaal, waarin de verschillen én de overeenkomsten duidelijk herkenbaar zijn. ‘Ik heb gekozen voor verder gaan’, meldt een van hen, een centraal thema voor alle geïnterviewden. In hun thuisland bekleedden ze functies als journalist, officier in militaire dienst, arts, politicoloog, architect, planoloog en universitair docent. In Nederland worden deze niet onaanzienlijke beroepen nauwelijks gewaardeerd en kunnen ze vaak niet meer hun eigen beroep uitoefenen. Wat alle verhalen ook gemeen hebben, zijn de afschuwelijke gebeurtenissen in hun verleden: gevangen genomen nadat schoonmoeder en een dienstmeisje waren doodgeschoten en vervolgens zelf gemarteld, kinderen moeten achterlaten op hun vlucht, ouders en kinderen verliezen door de dood zonder daarbij aanwezig te kunnen zijn, zijn een paar voorbeelden. De ellende komt in dit boek overigens weinig aan bod. Vooral de kracht om in het nieuwe thuisland met al zijn veranderingen en andere eisen weer een leven op te bouwen, staat centraal. Vechten, het onvermijdelijke accepteren, vóóruit in plaats van achterom kijken, niet cynisch worden en ondanks alles positief blijven denken, zijn enkele levenslessen die de geïnterviewden graag willen doorgeven. Ongekend bijzonder geeft niet alleen een mooi beeld van deze lessen, maar is ook prachtig vormgegeven, in mooie beelden, foto’s en opmaak. (WvG). …
