Hoewel geïndiceerde preventie beschikbaar is voor ongeveer 80% van de Nederlandse bevolking tegen geen of geringe kosten neemt slechts een klein deel van de mensen met subklinische depressies daaraan deel. In dit artikel geven we een overzicht van dit probleem. In grote lijnen zijn er drie groepen oorzaken. Ten eerste oorzaken bij de potentiële deelnemers, zoals bijvoorbeeld dat zij zichzelf niet beschouwen als een hoogrisicogroep, dat zij zich niet bewust zijn van het feit dat zij een subklinische depressie hebben, dat zij veronderstellen dat de interventies niet effectief zijn en dat zij niet willen deelnemen vanwege het stigma dat geassocieerd is met depressie. Ten tweede zijn er oorzaken in de organisatie van de zorg, zoals de positionering in de tweede lijn. Ten derde zijn er oorzaken die te maken hebben met de recruteringswijze (open werving in de algemene bevolking). Mogelijke oplossingen kunnen gevonden worden in het organiseren van massamediale campagnes, de ontwikkeling van preventieve internetinterventies, aanpassing van interventies aan specifieke doelgroepen, een positionering van de interventies in de eerste lijn, integratie in ‘community’ interventies, en systematische screening van potentiële deelnemers. We concluderen dat hoewel preventie een belangrijke rol kan spelen bij de vermindering van de ziektelast van depressie, zullen we eerst moeten onderzoeken waarom de deelnamecijfers zo laag zijn en hoe dit verbeterd kan worden.
