In het meinummer van TP vroegen wij uw advies omtrent een implantaat ter plaatse van de 11 met een fenestratie bij een 27-jarige patiënte (afbeelding 1). Het implantaat is zeven jaar in situ en de röntgenfoto toont een goede osseointegratie (afbeelding 2).
×
![]()
×
![]()
Het betreft een tissue level Straumann-implantaat.
De fenestratie met pusafvloed bevindt zich onder abutmentniveau. Na afzuigen van de pus zien we onder de gingiva een structuur die bewogen kan worden en gelig van kleur is. Gedacht wordt aan een botsekwester of een cementrest. Doordat de gingivale weefsels zeer dun zijn, wat goed te zien is op de occlusale opname, is het uitvoeren van een flapoperatie niet wenselijk gezien het grote risico op recessie (afbeelding 3).
×
![]()
We besluiten de superstructuur te verwijderen. Volgens de patiënte gaat het om een kroon die met tijdelijk cement op een abutment is vastgezet. Na verwijdering van de kroon blijkt er sprake te zijn van een titanium insert als abutment waaroverheen een kroon is vervaardigd. Door het gebruik van deze insert ligt de kroonrand diepsubgingivaal. De fenestratie ligt duidelijk nog dieper (afbeelding 4).
×
![]()
Na losschroeven van het abutment is een kraag van cement te zien (afbeelding 5-6). Intraoraal blijkt aan de buccale zijde van het implantaat nog een cementrest aanwezig die we verwijderen (afbeelding 7-9). Vervolgens reinigen we de kop van het implantaat met de airflow (afbeelding 10). Bij nadere inspectie blijkt dit een buccaal nóg dieper gelegen cementfragment losgemaakt te hebben (afbeelding 11-14).
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
Nadat verder geen cementresten meer aangetroffen zijn voorzien we de kroon van een schroefopening. Ook de insert moet worden uitgeboord om een verschroefde voorziening mogelijk te maken (afbeelding 15). Door de angulatie van het implantaat moet ook de incisale rand van de kroon in diameter gehalveerd worden om een verschroefde voorziening mogelijk te maken. We verlijmen de kroon met Panavia op het abutment en verschroeven deze na desinfectie met H2O2 weer op het implantaat (afbeelding 16).
×
![]()
×
![]()
Drie dagen later ziet het beeld er al veel rustiger uit, maar is de kop van het implantaat nog sondeerbaar (afbeelding 17). Drie maanden later en na regelmatige desinfectie met H2O2 is het defect gesloten (afbeelding 18).
×
![]()
×
![]()
Deze casus is een pleidooi voor het toepassen van verschroefde voorzieningen op implantaten, zeker nu er gehoekte abutmentschroeven beschikbaar zijn. Het verwijderen van cementresten diepsubgingivaal is namelijk onvoorspelbaar, waardoor er een verhoogde de kans op peri-implantitis bestaat – een lot dat deze patiënte gelukkig bespaard is gebleven.
