In het februarinummer van TP vroegen we u om advies inzake een probleem bij een 12-jarige patiënt. Hij is ongelukkig met zijn dentitie en zijn ouders maken zich zorgen nu hij naar de middelbare school gaat. Zij vrezen dat hij zich door zijn gebit in zijn nieuwe omgeving terughoudend zal opstellen, wat wellicht negatief uitwerkt op zijn sociale leven daar en wellicht zelfs op zijn leerprestaties. Hij en zijn ouders hopen dat ‘er nu snel iets aan gedaan kan worden’.
Hieronder volgt onze bespreking van de aan u voorgelegde casus (vraag 1 t/m 7), gevolgd door het verdere verloop van de behandeling.
Vraag 1: Wat voor glazuurafwijking is dit?
Antwoord: Het gaat hier om amelogenesis imperfecta ‘smooth type’.
(Toelichting bij
afb.
1
: Amelogenesis imperfecta met een goede frontrelatie, maar uiteraard wel met diastemen.)
Vraag 2: Is dit een erfelijke, dus aangeboren afwijking?
Antwoord: Jazeker. Heel vaak blijkt dat bij een van de ouders ook een afwijkende vorm van het glazuur aanwezig is.
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
×
![]()
Vraag 3: Wat is mijn rol als huistandarts bij deze patiënten?
Antwoord: Het is erg belangrijk je als behandelaar dit tijdig onderkent en ervoor zorgt dat de behandeling wordt gestart om te voorkomen dat elementen in een verkeerde occlusie komen te staan en te dicht op elkaar (‘root proximity’)
Vraag 4: Waaruit bestaat in grote lijnen de aanpak?
Antwoord: herstellen van de anatomie, maar ook het motiveren van de patient en verbeteren van vorm, functie en esthetiek en natuurlijk een perfecte modhygiene (Toelichting bij
afb.
4
en
5
: Van occlusaal is goed te zien dat de gebitselementen weinig massa hebben. Er is gelukkig genoeg ruimte rondom de elementen om de anatomie te kunnen herstellen en te zorgen dat de contactpunten op de juiste plaats komen.)
Vraag 5: Wanneer moet hij behandeld worden?
Antwoord: Zodra het kan.
Vraag 6: Moet de behandeling in een CBT worden uitgevoerd?
Antwoord: Dat hoeft niet. Je mag dit als tandarts ook zelf doen. En daar is ook veel voor te zeggen omdat het opbouwen van een behandelrelatie van belang is. De patiënt moet wel vaker dan 1 keer per 6 maanden komen. (Toelichting bij
afb.
6
en
7
: De anatomie van de 12-22 zijn met composiet hersteld.)
Vraag 7: Wat kunnen de gevolgen zijn van niet tijdig behandelen?
Antwoord: De technisch/functionele gevolgen zijn al genoemd bij vraag 3. Voorts is het van belang de start van de behandeling niet uit te stellende om te voorkomen dat op latere leeftijd alles onder narcose behandeld of misschien wel geëxtraheerd moet worden. In dit geval is er geen open beet. Dat wordt wel vaker gezien bij deze afwijking. De open beet ontstaat nogal eens door een verkeerde slikgewoonte die dan ook in een vroeg stadium afgeleerd moet worden. Een normale vorm van de dentitie kan van belang zijn om deze logopedische behandeling ondersteunen.
Hoe verliep deze casus verder?
Afb. 8
Het diasteem werd niet met composiet gesloten omdat de verwachting is dat dit op natuurlijke wijze gesloten zal worden.
×
![]()
Afb. 9
Door het herstellen van de anatomie van de 32-42 is de beet gelicht.
×
![]()
Afb. 10 en 11
5 maanden later konden de 14 en 44 worden hersteld en in contact met elkaar worden gebracht. De 24 en 44 waren nog niet ver genoeg doorgebroken om dit nu ook te kunnen doen.
×
![]()
Afb. 12 en 13
Door de uitgevoerde behandeling ontstaan normale tandbogen en wordt voorkomen dat mesialiseren van de zijdelngse delen zal leiden tot ‘root proximity’. De knobbels van de (melk)molaren zijn sterk afgesleten. Die van de blijvende molaren zullen moeten worden opgebouwd om passieve eruptie te voorkomen.
×
![]()
Afb. 14, 15 en 16
Deze behandeling bleek niet alleen binnen een jaar tijd mogelijk te zijn, maar ook noodzakelijk. Noodzakelijk om de uitgroei bij te houden en de verkregen ruimte op tijd te benutten. De occlusie van de premolaren zorgt tevens voor een prettige stabilisatie en een normaal kauw- en slikgedrag waardoor een normale ontwikkeling van de kaken ontstaat.
×
![]()
Advies gevraagd!
Patiënte behandelden we in 2015 met een paar composietfacings om de diastemen te sluiten (afbeelding
1
en
2
).
Recent zag ik haar weer. Ze vond het door ons bereikte eindresultaat toch niet zo mooi. Ze stoorde zich aan de black triangle 11/21 (?), en ze vond het onderfront te scheef.
Via Google had ze echter een ‘coryfee’ uit H. gevonden, aldaar vooraf een flinke som geld afgetikt en ze zou daar binnenkort bediend worden. Bij ons kwam ze met de vraag om voorafgaand aan die behandeling de elementen nog wat te polijsten.
‘Your wish is our comment’, en dus werden polijstborsteltjes gehanteerd.
Vandaag liet ze het eindresultaat (facings, afbeelding
3
) zien, vergezeld van tranen. Niet van blijdschap. Ze vroeg ons of wij er nog wat aan zouden kunnen doen.
Onze vraag: Wat zou u mij en haar adviseren?
We zijn benieuw naar uw adviezen. Via de LinkedIN groep TandartsPraktijk Intercollegiaal Online kunt u die ons en de andere leden van deze groep laten weten.
Geef uw adviezen met een toelichting alstublieft vóór 15 mei. In het juninummer zullen we dit probleem bespreken.
Afb. 1
Klinisch beeld van de uitgangssituatie eind 2014.
×
![]()
Afb. 2
Na plaatsing van composietfacings in 2015.
×
![]()
Afb. 3
Na plaatsing van poseleinen facings in 2017.
×
![]()
