Een van de belangrijkste ontwikkelingen in de fysiotherapie/kinesitherapie is het toenemende wetenschappelijk bewijs dat oudere patiënten nog over een aanzienlijk fysiek potentieel beschikken, dat bij uitstek aangesproken kan worden via fysieke oefening. De eerste inzichten ten aanzien van de mogelijkheden van fysieke training bij verzwakte bejaarde verpleeghuisbewoners dateren van de jaren negentig van de vorige eeuw. Sindsdien is er een exponentiële toename aan gecontroleerde interventiestudies die aantonen dat met oudere patiënten vooral intensief getraind moet worden. Een zeer belangrijke doorbraak is het doorprikken van de idee dat oudere patiënten/cliënten vooral niet te intensief moeten oefenen. Neem bijvoorbeeld de spierzwakte waar het merendeel van de oudere patiënten mee geconfronteerd wordt en die een majeure oorzaak is van fysieke afhankelijkheid. We weten nu dat er een duidelijke dosis-responsrelatie bestaat tussen de intensiteit van de oefeningen en de winst in spierkracht. Ook het idee dat bij verzwakte en hoogbejaarde geriatrische patiënten geen verbetering meer te boeken is, is inmiddels achterhaald. Immers, de meest spectaculaire winsten worden doorgaans gerealiseerd bij de meer verzwakte oudere patiënten. Ook tot boven de leeftijd van 90 jaar kan door middel van spierversterkende oefeningen aanzienlijke krachtswinst geboekt worden, die het verschil kan maken tussen wel en niet meer zelfstandig kunnen opstaan om bijvoorbeeld naar het toilet te gaan. Fysieke oefening wordt binnen de gerontologie en geriatrie erkend als een van de belangrijkste instrumenten om de zelfstandigheid van oudere personen te behouden en te verbeteren. Dit biedt uitgebreide mogelijkheden voor de fysiotherapie/kinesitherapie.
