Mensen met langdurige slapeloosheid (insomniastoornis) ervaren lijdensdruk of beperkingen in het functioneren als gevolg van lang bestaande en frequente problemen met in- en/of doorslapen. Langdurige slapeloosheid komt in de ggz-populatie veel voor en hangt samen met een slechtere prognose van de overige psychopathologie. Er worden verschillende, onderling samenhangende neurobiologische factoren onderscheiden die meespelen bij zowel slapeloosheid als bij andere psychische stoornissen. De problemen kunnen elkaar onderling versterken en het behandelen van comorbide langdurige slapeloosheid heeft een gunstig effect op de overige psychische klachten. Overmatig gebruik van genotsmiddelen beïnvloedt slaap negatief, en ook psychofarmaca zoals antidepressiva, antipsychotica en stimulantia hebben negatieve invloed op de stoffen in het brein die betrokken zijn bij slaap en waak. Tot slot kunnen gezondheidsproblemen en hormonale veranderingen slapeloosheid veroorzaken of versterken, en langdurige slaapverstoring is op zichzelf een risicofactor voor het ontwikkelen van gezondheidsproblemen.
