Limburg, en vooral Zuid-Limburg, heeft een ongunstig sociaaleconomisch en epidemiologisch profiel. Daarbij wordt vaak gewezen op de opeenstapeling van achterstanden in stadsregio Parkstad (welke ook de voormalige Oostelijke Mijnstreek omvat). Met nieuwe gegevens en analysemethoden onderzochten wij of dit beeld van Parkstad als gezondheidsachterstandsgebied kon worden bevestigd. De onderzoeksopzet was cross-sectioneel. Gebruik werd gemaakt van bijna 12.000 ingevulde vragenlijsten van de Volwassenmonitor 2009 van de GGD-en in Limburg, alsmede van postcodegegevens (gemiddelde inkomen en stedelijkheid) van het CBS. Multilevel modellen zijn geschat (niveau 1: individu en niveau 2: postcodegebied). De intraklasse-correlaties indiceerden dat de meeste gezondheidsverschillen binnen postcodegebieden (99 procent) bestaan, niet tussen postcodegebieden (1 procent). De gezondheid van Parkstadinwoners bleek niet veel slechter dan die van andere (Zuid-) Limburgers en werd vooral bepaald doordat er meer minder-gezonde bijstandsgerechtigden en arbeidsongeschikten wonen en niet door contextuele gebiedskenmerken. Een post-hoc, exploratieve analyse bevestigde bovenstaande beeld en wees tevens op het bestaan van andere “risicogebieden” in Zuid-Limburg. De gegevens suggereren vooral dat de volksgezondheid, ook in stadsregio Parkstad, naast de meer collectieve, buurt- en regiogerichte aanpak, baat zou kunnen hebben bij een meer gepersonaliseerde preventie-aanpak in de vorm van additioneel, individueel-georiënteerd maatwerk door de GGD. Er bestaat dan minder gevaar dat de minder draagkrachtige medemensen die (toevallig) in een rijkere buurt of regio wonen, worden gemist.
