M/V

Guy Bosman pleit in dit nummer voor het betrekken van ouders bij de behandeling van jongeren, volgens de methode van de Attachment Based Family Therapy, waarbij met behulp van de ouders corrigerende gehechtheidservaringen opgedaan worden. Het is een inspirerend interview en het maakt meteen enthousiast om dit ook te gaan leren. Er was nog iets anders wat me opviel. De interviewer vraagt zich af of vaders wel bereid zijn om zich kwetsbaar op te stellen. Bij die vraag moest ik onmiddellijk denken aan de documentaire Man Made van Sunny Bergman die een tijdje geleden de discussie over gender- en sekseverschillen weer deed oplaaien. In haar zoektocht naar de heersende maatschappelijke ideeën over mannelijkheid, ontdekt Bergman dat kwetsbare emoties als angst en verdriet nog altijd als niet mannelijk worden gezien, dat mannen hun emoties onderdrukken, en dat dit hun empathisch zijn in de weg staat. Hoe zit dat eigenlijk in de psychotherapie? Beïnvloeden de seksen van de therapeut en cliënt de behandeling? In de praktijk zie ik mijn mannelijke en vrouwelijke collega's geen verschillende aanpak hanteren. Ook benader ik mannelijke en vrouwelijke cliënten niet bewust anders. Maar zou dat eigenlijk wel moeten? Heb ik een blinde vlek? …