Polymethylmetacrylaat (PMMA) wordt veel gebruikt als prothesemateriaal. Het is goedkoop, stabiel in het mondmilieu en betrekkelijk eenvoudig te verwerken en te repareren. Omdat het materiaal tamelijk snel breekt, wordt getracht het sterker te maken, bijvoorbeeld door vezels toe te voegen. Carbon en aramidevezels geven polijstproblemen en zijn esthetisch niet acceptabel. Polyethyleenvezels vereisen een gecompliceerde oppervlaktebehandeling en verbeteren de mechanische eigenschappen van PMMA niet significant. De meeste belangstelling van onderzoekers gaat uit naar glasvezels die esthetisch zeer fraaie resultaten geven en niet toxisch zijn. Lange vezels geven veel sterkte en stijfheid parallel aan de vezels, maar zijn moeilijk toe te passen. Korte vezels verstevigen PMMA in alle richtingen, maar zijn onvoldoende onderzocht. Vooral over het percentage vezels in het PMMA is nog onduidelijkheid.
