Tot drie jaar geleden ging het nog wel aardig met het gebit van mijnheer B. (toen 90 jaar!). Maar je kent het wel: ineens verhuizen hij en zijn vrouw dan naar een verzorgingsflat. Vanuit een zelfstandig bestaan, komen ze terecht in een veel te warme kamer en gaan ze mee-eten met de vaak veel te kleffe gaarkeukenpot. Als dan ook nog zijn vrouw overlijdt, zie je dat de prioriteiten zich verleggen. Het lijkt of er ineens helemaal niet meer gepoetst wordt en binnen een maand kukelt het gebit zo in dat ik moet besluiten maar geen al te grote restauratieve bezigheden meer aan het gebit uit te voeren: redden wat er te redden valt en iedere maand schoonmaken. Van een partiële bovenplaat werd het al gauw een uitbreiding naar volledig boven. Ook onder moest ik naar de partiële plaatprothese om alle onder de woekerende plaque bezweken ontkalkte en afgebroken elementen te vervangen.
