Als een kind een ernstige traumatische ervaring in zijn of haar leven meemaakt, kan zelfs de competentste ouder er moeite mee hebben om daar opvoedkundig goed mee om te gaan. Zoals we eerder hebben opgemerkt, hebben de trauma’s zelf vaak rechtstreeks invloed op het functioneren van de ouders en bemoeilijken ze de instandhouding van normale routines en consequente regels en verwachtingen. Dit gebrek aan consistentie is problematisch, omdat het bij zowel kinderen als ouders bevorderlijk is voor gezond functioneren als er in tijden van stress aan normale routines en consequente regels en verwachtingen wordt vastgehouden. Vaak hebben ouders veel baat bij normatieve informatie over traumatische-stressreacties van kinderen en over wat ze gezien de ontwikkelingsfase van hun kind kunnen verwachten van diens gedrag, emoties en cognitieve begrip van gebeurtenissen. Daarnaast kan de therapeut ouders enorm helpen bij het begrijpen van het ontstaan, het persisteren en de motivatie van probleemgedrag bij hun kinderen door functieanalyses uit te voeren in relatie tot problematische interacties tussen ouder en kind.
