Orthopedische geneeskunde en manuele therapie

Verschillende malen is benadrukt dat de Sl-gewrichten niet geïsoleerd bekeken en onderzocht mogen worden. Het sacrum is via een discus intervertebralis en twee facet-gewrichten met L5 verbonden en via de Sl-gewrichten met het ilium. Tevens is het ilium door de iliolumbale ligamenten direkt met de lumbale wervelkolom (lwk) verbonden. Beweging van het ilium ten opzichte van het sacrum kan dus direkt effekt hebben op de LKW en dus op hoger gelegen wervelkolomdelen. In feite is de kinemati-sche keten van benen, bekken en rug nog aanmerkelijk komplexer dan hier voorgesteld, indien men heupflexo-ren, heupadduktoren, hamstrings en rug- en buikspieren erbij gaat betrekken.

Hoe komt de patiënt de praktijk binnen? Let op:

Discogene aandoeningen komen in de thoracale wervelkolom veel minder frekwent voor dan in de cervicale of lumbale wervelkolom. Hiervoor zijn verschillende redenen aan te wijzen: in de eerste plaats wordt de beweeglijkheid van de thoracale wervelkolom beperkt door de ribben en het sternum. In de tweede plaats is het ligamentum longitudinale posterius in het thoracale gebied veel breder en sterker dan in het lumbale gebied, waardoor discusmateriaal moeilijk kan uitstulpen. Tevens ligt het foramen intervertebrale craniaal van de discus, waardoor minder snel kompressie van de spinale zenuw kan optreden. Dit betekent overigens niet dat er geen duraprikkeling kan ontstaan.