Er is veel discussie rond de overlap en verschillen in de classificaties posttraumatische stressstoornis (PTSS), complexe-PTSS (CPTSS) en borderline-persoonlijkheidsstoornis (BPS). Dergelijke discussies hebben weliswaar geleid tot aanpassingen in de DSM-5 en ICD-11, maar de nog altijd bestaande onduidelijkheden hieromtrent leiden in de klinische praktijk tot onwenselijke verschillen in benadering. De persoonlijke visie van de clinicus beïnvloedt de keuze van instrumenten die worden ingezet, op welke wijze wordt gerapporteerd en welke behandeling wordt geïndiceerd. Evident is dat de gevolgen van psychotrauma verder reiken dan de symptomen waaruit de classificatie PTSS is opgebouwd. Onafhankelijk van de door de clinicus gehanteerde visie op aan trauma gerelateerde problematiek kunnen relevante symptoomdomeinen vanuit een transdiagnostisch perspectief in kaart worden gebracht. Gezien de complexiteit van symptomen gerapporteerd bij CPTSS, die aanvullend zijn op PTSS en moeilijk te onderscheiden van BPS, is het van belang om klinische diagnostiek te ondersteunen met bij voorkeur semigestructureerde interviews. Differentiële diagnostiek met betrekking tot persoonlijkheidspathologie is lastig, maar noodzakelijk omdat de focus van de behandeling, tenminste deels, anders is. Alleen dan is een afgestemde behandeling van trauma(gerelateerde) symptomen en persoonlijkheidsproblematiek mogelijk.
