Sinds 1990 hebben beeldvormende technieken een grote vlucht genomen. Via PET-scans en functionele MRI’s is ook pijn uitvoerig in kaart gebracht. Dat ene pijncentrum is definitief ontzenuwd. Vele hersenstructuren zijn in wisselende mate betrokken bij pijn: het neurale pijnensemble. Sleutelgebieden zijn: de cortex (somatosensorisch, prefrontaal, insula, pariëtaal), het limbische systeem (gyrus cinguli, amygdala en hypothalamus), de thalamus en het cerebellum. In de hersenstam is vaak ook het pijnmodulerende systeem geactiveerd: het PAG (periaqueductale grijs). Ieder gebied draagt zijn steentje bij tot de verschillende dimensies van de pijngewaarwording. Allerlei interventies blijken gepaard te gaan met een wijziging van deze activatiepatronen, bijvoorbeeld opiaten, aandacht, hypnose, emoties, verwachting, acupunctuur. Het concept van het flexibele neurale pijnensemble heeft aanzienlijke consequenties voor ons denken over pijn en pijninterventies.
