Magneten worden in de tandheelkunde al meer dan 60 jaar toegepast, voornamelijk om de stabiliteit en de retentie van prothesen te verhogen. Er zijn onder andere magneten direct geïmplanteerd in de tandeloze mandibula. De kosten waren echter hoog, de techniek complex en de resultaten vielen tegen. De ontwikkeling van nieuwe legeringen maakte het mogelijk kleine magneten te vervaardigen van voldoende sterkte en toepasbaar op overkappingsprothesen. Inmiddels worden magneten ook gebruikt voor retentie van prothesen op implantaten. Als voordeel wordt genoemd dat dislocatie optreedt voordat overbelasting van het implantaat optreedt; van belang bij korte implantaten. Daarnaast is het schoonhouden vrij eenvoudig, evenals toepassing bij niet-parallelle implantaten. Magneten zijn goedkoper dan precisieverankeringen en samen met bovengenoemde factoren is de toepassing bij geriatrische patiënten zeker te overwegen. Bij de keuze van een systeem speelt vooral de magnetische sterkte een rol die bepalend is voor de retentie van de prothese. Daarnaast zijn de afmetingen van de magneten van belang. Zo kan de hoogte variëren van 2,9 mm tot 10,5 mm en de diameter van 4,3 mm tot 5,8 mm.
