Segmentale diagnostiek berust erop dat de toestand van interne organen zich weerspiegelt aan het lichaamsoppervlak. Het gaat om eenvoudig zichtbare en voelbare verschijnselen, die te verdelen zijn in drie categorieën: (1) pijn, (2) hypertonie, en (3) sympathische verschijnselen. Pijnzones volgen kenmerkende patronen per orgaan: zones van Head. Hypertone zones in spieren vormen een vroeg symptoom bij orgaanaandoeningen. Sympathische verschijnselen hebben vaak een andere lokalisatie dan spier- of huidzones. Het gaat om pupilgrootteverandering, vasomotore verschijnselen, zweetsecretie en pilomotoriek. Door toepassing van de Seitenregel en de Segmentregel komt men tot een zogenaamde segmentdiagnose. Bij de betreffende segmenten horen meestal meerdere organen: kandidaat-organen.
