Het voldoet allang niet meer om de gebitsprothese te voorkomen. Praten, lachen en eten met eigen en niet-handgemaakte gebitselementen is van alledag. De vrees voor het uitneembare bewijs van mijn schaamtevolle tekortkoming is naar de achtergrond gedrongen. De plastic eethoek is van vorige, bijna uitgestorven generaties. De leeftijdscamouflage is een hype. Blonderen, touperen, permanenten, waxen, smeren en periodiek uithongeren is dagelijkse kost. Nu is het tijdperk van liften, snijden, suctie, couperen, bleken en totale verbouwing. De kleur van tanden en kiezen neemt toe met de leeftijd. Een natuurlijke ontwikkeling, die ze klaarstoomt om na het overlijden archeologen een plezier te doen. Maar dat 'verouderingseffect' is een vers taboe. Met bleken, schildjes, beugelen, rehabiliteren en vooral witter dan A2 moet de infantiliteit gehandhaafd blijven. Maak me weer begeerlijk. Ontdoe mij van mijn onzekerheden. Maak mij jong. Maak mij mooi. Laat mij van mijzelf genieten bij elk licht in elke spiegel. Help mij mijzelf accepteren.
