Bij het uitvoeren van segmentaal onderzoek in de praktijk zal men zich steeds moeten realiseren dat de verschijnselen nooit geïsoleerd beschouwd mogen worden. Eén enkel teken, symptoom of zone zegt niet zoveel, het is vooral de combinatie van verschillende segmentale verschijnselen die de waarschijnlijkheid van een bepaalde orgaanaandoening vergroot.
Wanneer zou blijken dat door middel van segmentaal onderzoek soms vroegere en betere diagnoses gesteld kunnen worden, zou dergelijk onderzoek natuurlijk een aanwinst zijn. Echter, inventarisatie en wetenschappelijke toetsing van de waarde van segmentale verschijnselen heeft tot op heden nooit plaatsgevonden. Een gebied dat van groot praktisch belang zou kunnen zijn, wordt daarmee nog steeds verwaarloosd. De technologie is dominanter dan ooit.
