De laatste jaren wordt steeds frequenter en kwalitatief beter aandacht besteed aan onderzoek van suïciderisico en er zijn recent twee handboeken verschenen waarin aandacht is besteed aan zowel de achtergrond, het onderzoek naar, als de behandeling van suïcidaliteit (Van Heeringen,
2007, Kerkhof & Van Luyn,
2010). Voor veel behandelaars is de inschatting van de ernst van het suïciderisico echter een handeling die los staat van de rest van de behandeling, waardoor het onvoldoende ingebed wordt in het behandelproces. In deze bijdrage beschrijven we een werkwijze waarmee een aansluiting gemaakt wordt tussen de analyse of diagnostiek van suïcidaliteit, het behandelplan en de terugkerende evaluatie van de suïcidaliteit. Er wordt onderscheid gemaakt tussen bedreigende, beschermende en stresserende factoren, die vertaald kunnen worden naar doelen in de behandeling. Hierdoor wordt zorgvuldige diagnostiek van suïcidaliteit een deel van de behandeling en niet een doel op zich. De stappen worden toegelicht aan de hand van een korte casus.
