De geestelijke gezondheidszorg (GGZ) in Nederland is voortdurend in beweging. Als gevolg van zowel een herbezinning op, als een herstructurering van de GGZ komen steeds meer patiënten met psychosociale, psychische of psychiatrische problematiek terecht in de huisartsenpraktijk voor triage, behandeling en begeleiding. Dit heeft niet alleen consequenties voor de individuele dokterspraktijk, maar ook voor het totale werkveld. Uiteraard hebben hervormingen van de GGZ eveneens hun weerslag op het curriculum van de Nederlandse huisartsopleiding(en), dat te allen tijde actueel, relevant en adequaat dient te zijn. Wat er binnen dat curriculum met betrekking tot psychosociale klachten en psychiatrie gedaan wordt, waarom dat gedaan wordt en hoe dat gedaan wordt vormen de grondslag van deze bijdrage.
