De Kluiver EP, Ottervanger JP, Meyboom-de Jong B, Zijlstra F, Remkes PAJ, Casparie AF. Vrije toegang van de huisarts tot inspanningselektrocardiografie; een gecontroleerd onderzoek.
Huisarts Wet 2003;46(14):807-13.
Doel De traditionele verwijsmethode van huisarts naar specialist heeft een aantal belangrijke tekortkomingen. Rechtstreekse toegang tot niet-invasief cardiaal functieonderzoek voor huisartsen is mogelijk een betere optie bij patiënten met een vermoeden van stabiel coronairlijden.
Methode In een open, gerandomiseerd, gecontroleerd onderzoek werden effectiviteit, doelmatigheid, kwaliteit van leven en patiënttevredenheid van vrije toegang tot inspanningselektrocardiografie vergeleken met traditioneel verwijzen naar de cardioloog.
Resultaten In totaal werden 711 patiënten ingesloten; 358 patiënten werden gerandomiseerd naar rechtstreekse inspanningselektrocardiografie (experimentele groep) en 353 naar traditioneel verwijzen naar het cardiologisch spreekuur (controlegroep).
In beide groepen was de prevalentie van coronairlijden gelijk. Het diagnostische proces verliep sneller in de experimentele groep (p<0,001). Patiënten uit beide groepen scoorden gelijk op kwaliteit van leven en algehele tevredenheid met de behandeling. De kosten in de experimentele groep waren € 158 per patiënt lager.
Conclusie Door rechtstreekse toegang tot inspanningselektrocardiografie voor de huisarts verloopt het diagnostische proces sneller dan bij traditioneel verwijzen. Bovendien is de methode doelmatiger en goedkoper. De kwaliteit van leven en de tevredenheid van de patiënt zijn in beide diagnostische trajecten gelijk.
