Wekker in het hoofd

Een enkele keer verslaap ik me. Raar is dat ik dan één minuut voor het spreekuur begint, wakker schrik. Gelukkig woon ik dicht bij de praktijk. Tien minuten later zit ik achter mijn bureau, gepoetst en geschoren. Ik heb de wekker dan niet gehoord, denk ik. Maar misschien is dat niet waar. Misschien ben ik vergeten te bedenken dat ik naar de wekker moet luisteren. Vroeger kon ik bij het inslapen denken: ‘Wordt wakker als het kind huilt’. Dan sprong ik vlot uit bed als het kind huilde. Maar een knetterend onweer diezelfde nacht kon me niet wakker krijgen. Vaak word ik een minuut voordat de wekker afgaat vanzelf wakker. Dat werkt het beste als ik me, vlak voor het slapen, bijvoorbeeld inprent dat ik om zeven uur wakker moet worden. Als ik ’s nachts wakker word en vergeet om de tijd opnieuw in te prenten, verslaap ik me. Het lijkt er op dat mijn breinwekker uitgezet is door het ‘s nachts wakker worden. Het is een echte wekker die je kunt verstellen. Want met de zomertijd verschuift de wekker een uur; tenminste, als ik er aan denk. …