De ziekte van Parkinson is een idiopathische diffuse neurodegeneratieve ziekte, veroorzaakt door een progressieve alfa-synucleïnopathie. De kenmerkende verschijnselen van motorisch parkinsonisme worden daarbij vaak voorafgegaan door degeneratieve verschijnselen in het perifere zenuwstelsel en de lage hersenstam met noradrenerge, serotinerge en cholinerge functiestoornissen (zich o.a. manifesterend met autonome functiestoornissen, slaapstoornissen, reukstoornissen, depressiviteit). Het motorisch parkinsonisme, zoals hier veroorzaakt door een presynaptische dopaminerge denervatie van de basale ganglia, reageert goed op medicamenteuze aanvulling van het tekort aan cerebrale dopamine. Dit is doorgaans niet, of minder, het geval wanneer er sprake is van een parkinsonisme vooral, of mede, veroorzaakt door een postsynaptische dopaminerge denervatie (zoals bij de MSA, PSP, CBD en in geval van iatrogeen of toxisch parkinsonisme). Door een verminderde expressie van de dopaminerge receptoren sorteert deze suppletie daarbij geen effect.
