Een slachtoffer met ernstige brandwonden vertoont een complex ziektebeeld, waarbij verscheidene orgaansystemen betrokken kunnen raken. De anatomie van de huid en de pathofysiologie van het letsel bepalen het uiteindelijk gevolg. Anamnese en gericht onderzoek spelen een essentiële rol om de diepte en het oppervlak van de brandwond te kunnen bepalen en de behandeling te kunnen starten. Met name bij grote brandwonden is het verlies aan huid een risico voor onderkoeling en het oplopen van infecties; het is zaak dit verlies zo snel mogelijk op te heffen. De behandeling is gericht op een zo snel mogelijk helen van de wond met zo min mogelijk littekenvorming. Hierbij wordt gebruikgemaakt van lokale behandelingen en systemische therapie. Bijzondere oorzaken van verbranding, zoals chemische verbrandingen, vergen soms een specifieke aanpak. Bovendien veroorzaken ernstige brandwonden vaak op meerdere gebieden, van psychosociaal tot medisch microbiologisch, problemen en is het van belang om op alle gebieden specialistische te kunnen aanbieden.
