Hoe kom je als arts tot het minst slechte, of best mogelijke, helpen? Hoe loopt de weg daarheen? Met behulp van de denkbeelden van de Joods-Franse filosoof Emmanuel Levinas (1906–1995) wordt die vraag beantwoord. Het hoofdstuk begint met een schets van het noodzakelijke, onmisbare begin van die weg. Kernbegrippen zullen zijn: appèl, afstemming op de kwetsbare mens (de patiënt als hulpvrager). Vervolgens worden de problemen van toepassing in de praktijk beschreven: de noodzaak tot nadenken (reflectie), het probleem van interpreteren, het streven naar rechtvaardigheid en de onhaalbaarheid daarvan, het nemen van beslissingen en het belang van de twijfel daarbij. Duidelijk zal worden dat alle verantwoorde handelen tegelijk ook onvermijdelijk mislukkingen met zich meebrengt, en dat elke daad ook een ‘misdaad’ is. Het resultaat zal zijn: een visie die uiteindelijk het best mogelijke helpen, ofwel het minst slechte helpen zal garanderen.
