Vanuit psychoanalytisch perspectief is het opbouwen van het mentaliserend vermogen binnen een veilige gehechtheidsrelatie bij een gezonde psychische ontwikkeling van belang. Als vormen van pathologie worden onderscheiden: processtoornissen (onvermogen om mentale representaties op te bouwen) en representatiestoornissen (het met elkaar conflicteren van mentale representaties). Het vermogen tot mentaliseren staat hier centraal en wordt opgevat als een onderliggende, gemeenschappelijke factor in alle effectieve vormen van behandeling. Ingegaan wordt op de ontwikkeling van het mentaliserend vermogen. Het vertrekpunt ligt in de biologie, het somatisch zelf, om te eindigen bij de geboorte van het psychologisch zelf, via de equivalent mode en de pretend mode. Ten slotte zal vanuit dit perspectief worden ingegaan op het veranderproces in therapie.
