Inleiding Continuïteit in de zorg is van oudsher een hoeksteen van de huisartsgeneeskunde in Nederland. Persoonlijke continuïteit, betrokkenheid en soms beschikbaarheid buiten kantoortijden zijn daarvan belangrijke onderdelen.
Vraagstelling Hoe belangrijk vinden huisartsen in Nederland het om zelf contact te hebben met hun eigen patiënten, in welke mate vinden ze het hun taak om – ongevraagd – betrokkenheid te tonen, en hoe denken zij over persoonlijke beschikbaarheid buiten kantooruren? Is er een relatie tussen deze opvattingen en huisarts- of praktijkkenmerken?
Methode Wij deden een vragenlijstonderzoek onder een aselecte steekproef van 500 gevestigde huisartsen in Nederland.
Resultaten Huisartsen vinden het vooral belangrijk om zelf contact te hebben met hun patiënten wanneer psychosociale factoren een rol spelen. Bij belangrijke gebeurtenissen in het leven van patiënten, zoals het overlijden van een gezinslid of de openbaring van een ernstige ziekte, vinden ze het hun taak om contact op te nemen, ook wanneer de patiënt daar niet expliciet om vraagt. Een meerderheid vindt dat men buiten kantooruren beschikbaar moet zijn voor ernstig zieke patiënten. De opvattingen van huisartsen zijn nauwelijks gerelateerd aan praktijk- of huisartskarakteristieken.
Conclusie Bij organisatorische vernieuwingen en de ontwikkeling van een toekomstvisie is het belangrijk om rekening te houden met taakopvattingen van huisartsen. Het verlenen van persoonlijke en continue zorg op belangrijke momenten staat bij huisartsen nog steeds hoog in het vaandel.
