Probleemstelling:
een groot aantal onderzoeken laat zien dat kinderen van gescheiden ouders een sterk verhoogd risico lopen om psychosociale problemen te ontwikkelen. Dit artikel is gebaseerd op een onderzoek naar de vraag in hoeverre en hoe de scheidingsachtergrond moet worden meegenomen in de diagnostiek en behandeling van scheidingskinderen, die met uiteenlopende problemen worden aangemeld in de jeugdhulpverlening.
Methode:
door middel van een uit twee rondes bestaande Delphi-studie is getracht te komen tot een body of knowledge voor wat betreft diagnostiek en behandeling van scheidingskinderen in een klinische setting. In ronde 1 zijn semi-gestructureerde interviews gehouden met 25 scheidingsexperts uit wetenschap en praktijk. De resultaten hiervan zijn in een tweede ronde voorgelegd aan dezelfde expertgroep om consensus te bepalen en meningsverschillen te bediscussiëren.
Resultaten:
er blijkt in grote mate overeenstemming te bestaan tussen de experts. Zij zijn unaniem van mening dat de populatie scheidingskinderen een eigen benadering behoeft in de klinische praktijk, óók als de scheiding niet de primaire reden van aanmelding vormt. Tal van cruciale elementen en aandachtspunten voor diagnostiek en behandeling van scheidingskinderen worden genoemd, waarin de experts elkaar deels aanvullen. Zo dienen in de diagnostische fase onder meer de aard en fase van de scheiding, de copingstijl van het kind en eventuele gedragsveranderingen in kaart te worden gebracht.
Conclusie:
het onderzoek wijst uit dat de expertgroep van mening is dat scheidingskinderen gebaat zijn bij een specifieke benaderingswijze, wanneer zij aangemeld worden in de klinische praktijk. Het vraagt om verklarende en scheidingsgerelateerde diagnostiek, waarin een eventuele onderkennende diagnose (het gedrag langs de criteria van een psychische stoornis leggen) wordt uitgesteld. In de behandelfase is altijd aandacht nodig voor ouderbegeleiding, ouderschapsreorganisatie en versterking van de copingvaardigheden van het kind. Over de vraag of daarnaast ook ingezet moet worden op de specifieke klachten, waarmee het kind werd aangemeld, bestaat verschil van mening. Het onderzoek biedt een overzicht van de stappen, die moeten worden doorlopen om te komen tot de meest passende aanpak van scheidingskinderen in de klinische praktijk.
