Dit hoofdstuk geeft een overzicht van de meest voorkomende fracturen en hun behandeling van de onderste extremiteit, het bekken en het acetabulum. Traumatische letsels van de onderste extremiteit komen zeer frequent voor. Veel eenvoudige letsels, zoals een enkeldistorsie, kunnen in de eerste lijn worden behandeld. Complexere letsels, inclusief die van bekken en het acetabulum, worden in het ziekenhuis of traumacentrum behandeld. Verbeteringen in osteosynthesematerialen en operatietechniek en nieuwe inzichten in biologische aspecten van fractuurgenezing hebben geleid tot een toename van operatieve fractuurbehandelingen. Het aanvankelijke streven om fracturen van de lange pijpbeenderen stabiel en anatomisch open te reponeren en fixeren, heeft plaatsgemaakt voor een meer ‘biologische osteosynthese’. De nadruk ligt hierbij op het aanrichten van zo weinig mogelijk extra schade aan de fractuuromgeving. Bij intra-articulaire fracturen wordt wel altijd gestreefd naar anatomische repositie van het gewrichtsoppervlak. Er zijn vele nieuwe chirurgische benaderingen, implantaten en technieken ontwikkeld om de resultaten te kunnen verbeteren.
