In dit hoofdstuk worden, van proximaal naar distaal, de diagnostiek en behandeling van de meest voorkomende traumatische letsels van de bovenste extremiteiten besproken. Aangezien de bovenste extremiteiten minder belast worden dan de onderste extremiteiten kunnen extra-articulaire standsafwijkingen van clavicula en humerus door een patiënt redelijk goed verdragen worden. Dat geldt niet voor intra-articulaire fracturen, inclusief onderarmfracturen, die vaak gepaard gaan met bewegingsbeperkingen en functieverlies. Dit kan optreden bij zowel conservatieve als operatieve behandelingen. Bij een keuze voor een bepaalde behandeling dienen voordelen afgewogen te worden tegen risico’s en complicaties. Voor het maken van de beste keuze van behandeling zijn drie hoofdfactoren van belang: het fractuurtype (aantal botfragmenten, beloop, dislocatie), de patiënt (leeftijd, activiteitenpatroon, bijkomende aandoeningen) en de omgeving (beschikbaarheid van materiaal en operatieruimte, tijdstip, ervaring van de operateur).
