Lopende band

Ik kom er niet graag. Ooit verzwikte ik er mijn enkel op de vloer vol natte groentebladeren. En het is zo’n plek waar ik gewoon geen beslissingen meer kan nemen. Ook niet als ik een lijstje heb. Ook niet als ik dat echt wel wil. Maar vooral kom ik er niet graag, omdat iedereen elkaar daar aansteekt met zijn haast. Ik mijd die plek. En nu ben ik er toch weer naar binnen gestapt. Ongeschonden bereik ik de kassa en leg mijn spullen op de band. En dan gebeurt het. Een vrouw achter mij begint haar boodschappen boven op die van mij te stapelen. Ze legt gewoon een tweede verdieping aan. Sprakeloos probeer ik de chaos te beperken. Maar even later sta ik toch woedend met het overbodige wasmiddel voor de zwarte was dat ik betaald heb, bij de klan tenservice. De vrouw had het logisch gevonden: ‘Ja, de band is zo smal. Als iedereen nu gewoon zijn spullen kleiner opstapelt, dan kan een ander er ook nog bij.’ …